Co to jest drop w butach do biegania - o co chodzi ze spadkiem/dropem?

Na dobry początek zacznijmy od wyróżnienia dwóch technik biegowych: bieganie „z pięty” oraz bieganie ze śródstopia, inaczej zwane bieganiem naturalnym. W przypadku biegania „z pięty” nasz pierwszy kontakt z podłożem następuje, jak sama nazwa wskazuje, na pięcie. I to właśnie tutaj zbiera się największe obciążenie, które przenosi się dalej na kolana i kręgosłup.

Bieganie „z pięty”

Podczas tylko jednego biegowego kroku na nasze ciało działa siła około trzykrotnie przewyższająca naszą wagę ciała. Jak łatwo policzyć przy dystansie rzędu 10km obciążenie, które muszą wytrzymać nasze nogi idzie w tysiące ton! Dlatego właśnie producenci butów biegowych ze szczególnym namaszczeniem zajmują się okolicami pięty. Tam zwykle pakują największą ilość amortyzacji.

Tak, aby zminimalizować tę siłę, z którą uderzamy o podłoże. Gdy pięta jest już na ziemi przechodzimy do kolejnego kroku fazy przetaczania, przejścia na śródstopie. To, co dzieje się w tej fazie opisaliśmy w poradniku na temat pronacji i supinacji. Do przeczytania tutaj. Ze śródstopia przechodzimy na palce, z których wybijamy się do kolejnego kroku. Cały proces przetaczania trwa ułamki sekund.

Bieganie naturalne

Biegając „z pięty” przechodzimy przez wszystkie fazy przetaczania. Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku biegania naturalnego. W tym wypadku zamiast lądowania na pięcie nasz pierwszy kontakt z podłożem odbywa się w okolicach śródstopia i w zasadzie momentalnie przechodzimy do fazy wybicia. Przy tej technice biegu mocniej pracują same stopy, jak również mięśnie łydek oraz ścięgno achillesa. Na poniższym filmiku zobaczysz jak pracuje ciało biegacza podczas tej techniki biegu:

A o co chodzi z tym spadkiem?

A jak do tego wszystkiego ma się spadek/drop i co to w ogóle jest? Spadek (z angielskiego „drop”) to różnica spadku wysokości pomiędzy wysokością pięty, a wysokością przodu buta. Im wyższy spadek, tym pięta jest wyżej od przedniej części buta. To łatwo wyczuć, znajdź w szafie jakieś trampki i dla porównania jakieś klasyczne buty biegowe. W trampkach Twoje stopy leżą prawie płasko, w bucie biegowym wyraźnie pięta jest wyżej, a to automatycznie sprawia, że dużo łatwiej jest nam biegać „z pięty”!

Bo zwyczajnie mamy dla niej podparcie. Dla klasycznych butów biegowych spadek wynosi zwykle 10-12mm. W butach z niższym spadkiem, to podparcie jest albo mniejsze (np. 4-6-8mm), lub nie ma go w ogóle (0 mm, buty są zupełnie płaskie). Przy braku podparcia dla pięty, łatwiej przestawiamy się na bieganie ze śródstopia. Budowa buta niejako wymusza na nas inną technikę biegu. Na filmie poniżej pokazana klasyczna technika biegu:

Jaki spadek wybrać?

Przyjmuje się, że wartości od 10 do 12mm stosowane są w klasycznych butach z dobrze amortyzowaną piętą. Wartości od 6 do 8mm to buty przejściowe, posiadają nieduże wsparcie dla pięty, ale z powodzeniem umożliwiają bieganie ze śródstopia. Wartości poniżej 4mm stosowane są w butach naturalnych – tutaj amortyzacji prawie nie ma w ogóle, buty są bardzo wymagające, przeznaczone dla doświadczonych biegaczy. Która technika jest lepsza? Jak zawsze najlepiej sprawdza się droga środka.

Dla większości biegaczy najlepiej sprawdzi się wybór butów, które posiadają dobrą amortyzację, a jednocześnie pozwalają na bieganie ze śródstopia, ale w razie potrzeby zaoferują również możliwość „odpoczynku” na pięcie. Jeśli dopiero zaczynasz biegać, to jest duże prawdopodobieństwo, że będziesz lądował na pięcie. Wybierz wtedy takie buty, które zapewnią Ci odpowiednią ochronę, sprawdzi się wyższy spadek i większa ilość amortyzacji. Dla lżejszych biegaczy i nieco bardziej doświadczonych polecałbym buty lżejsze, z niższym spadkiem. Jednak nawet Ci początkujący biegacze powinni pracować nad swoją techniką biegu i powoli przestawiać się na bieganie ze śródstopia. Wszystko oczywiście z umiarem i ostrożnością!